De geur van geluk

‘Misschien is het maar het beste om vanaf nu alles wat ik zeg te zien als inhoud van een boek dat ik schrijf. Die boeken zijn er al, ze moeten alleen opgeschreven worden. In mijn hoofd liggen ze al in de schappen te wachten op hun aanbidders, eigenlijk kan ik ze al ruiken als ik langs de boekwinkels loop, ken je die geur van boeken?’

  ‘Ja die ken ik.’

  ‘Er zijn boeken die lekker ruiken en boeken die stinken, ik denk dat mijn boeken zullen stinken, ik hoop dat het aan het papier ligt.’

  ‘De geur van chloor?’

  ‘Nee zo’n zware lucht, zoals boeken van tegenwoordig ruiken, vroeger roken ze nergens naar, alleen als ze oud waren, maar van die lucht hou ik wel weer, dat is de geur van geluk.’

  ‘Misschien steken ze er straks de kachel mee aan.’

  ‘Doe niet zo raar.’