In het maart nummer van Hollands Maandblad staat een kortverhaal van mij met de titel: ‘Ik wil geen kosten maken na mijn dood’
Ren allen naar de winkel!
-
« Home
Pagina's
-
Categorieën
- Categorieën
-
Archief
- januari 2023
- december 2022
- mei 2020
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- oktober 2016
- mei 2016
- januari 2016
- juni 2015
- april 2015
- januari 2015
- juli 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- januari 2014
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- mei 2013
- maart 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juni 2012
- mei 2012
- december 2011
- september 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- december 2010
- september 2010
- augustus 2010
- juli 2010
- juni 2010
- april 2010
- maart 2010
- februari 2010
- januari 2010
- december 2009
- november 2009
- oktober 2009
- september 2009
- augustus 2009
- juli 2009
- juni 2009
- mei 2009
- april 2009
- maart 2009
- februari 2009
- januari 2009
- december 2008
- november 2008
DAVID PEFKO 
22 Comments
U is zeer goed bezig mijnheer.
David, nu roep ik toch je hulp in ben ik bang..;-)
@ Emma,
Dank.
@ Bambis,
Geef je adres maar door dan komt alles goed.
Ik heb het vandaag gelezen, en ben erg te spreken over je stijlvastheid en humor.
Mooi verhaal en herkenbaar.
Dag David,
Ik heb je afgelopen donderdag proberen aan te spreken bij HM, maar je was vrij snel vertrokken. Jammer.
Erg mooi verhaal!
groet,
Hans
@ David
Erg goed verhaal, wel is het opvallend hoe vaak het woord ‘sigaret’ in je proza voorkomt 😉
@ Vermilla
Ik zie geen enkele herkenning, op ouderdom na, wat herken jij?
@ Vermilla,
Dank.
@ Hans,
Inderdaad, ik was te snel weg, maar er komen vast volgende keren.
@ Zeb,
Dank en over de sigaretten in mijn werk…tja, toeval denk ik.
Zonder al te veel lekke banden vandaag gekocht.
De aller mooiste zin vind ik:
‘Ik dacht weemoedig aan mijn grootmoeders herinneringen aan vroeger’
Dat is geniaal David.
Ik wist niet dat schrijven tegenwoordig zulke badkamers teweeg brengt 😉 🙂
@ Zeb sook
Ik snap je vraag niet helemaal, als jij iets niet kan herkennen, kan het toch zijn dat iemand anders dat wel kan herkennen?
Ik herken zo’n situatie gewoon.
Dat behang zegt me vagelijk wat, maar ik weet niet meer waarvan, ik kan me niet herinneren dat ik ooit in de badkamer van meneer Pefko ben geweest, maar toch.
@ Vermilla
Je hebt gelijk
Erg ontroerend verhaal, met zeer veel plezier gelezen.
groet,
Veerle
Gisteren lag er een afhaal bericht op de deurmat van een bestelling uit Nederland, afzender: D.M.Pefko, Amsterdam.
Vanmiddag ging ik naar het postkantoor en aldaar konden ze het pakje nergens vinden. Ze zochten in kastjes en onder toonbanken, maar nergens was het te bekennen. Toen werd er gezucht en even later belde ze met de post-bezorger; hij vond het in het bakje van zijn brommer. Zijn brommer had de hele nacht buiten gestaan. 😉
Wilde je het even laten weten, en trouwens -niet onbelangrijk- ik heb genoten van het verhaal, maar moet zeggen dat ik dat in Tirade spannender vond.
Bambis
En ik ben het helemaal met Manon eens, die zin is prachtig, maar de hele context is erg goed. Heel veel dank voor alle moeite.
Een verre lezer (of een lezer van ver)
Manon,
Denk je werkelijk dat dit de badkamer van de schrijver is?
@ Hans: Nee natuurlijk niet, ik denk dat het een hotel is, kijk maar eens naar die stapel gastendoekjes, welk mens heeft nou zo’n stapel van die handdoekjes in zijn badkamer?
@ Manon & iedereen,
Dit is de wasbak van de dames wc in het Amstel hotel in Amsterdam
David, Dat dacht ik al. Dat behang past niet bij je.
Wat doe jij op de dames wc David?
Beste David, (of moet ik meneer Pefko zeggen?)
Dit verhaal alsnog gelezen en ervan genoten!
En inderdaad, wat doe je in godsnaam op de dames toiletten? 😉
Ik ga vaker naar de heren-toilet dan de dames.