Foto: © Nora P. van den Berg
Het lijkt tegenwoordig bijna traditie te worden om je boek zeg al een jaar van te voren aan te kondigen. Sommige schrijvers hebben ergens op hun website een kleine bekendmaking of laten het per ongeluk eens vallen in een schrijfsel.
Het meest opmerkelijke is nog wel dat die boeken vaak nog geschreven moeten worden. Er zijn er bij die je bijna per alinea op de hoogte blijven houden. Tijdens het schrijfproces sturen ze mededelingen de wereld in als: ‘Ik ben versie drieëntwintig aan het bewerken.’ of vragen ronduit wat lezers van een bepaalde passage vinden. Er volgen dat discussies en soms schrijft de web-logger/schrijver: ‘Dank, daar heb ik iets aan.’
De schrijver maakt in de maanden voorafgaand aan de publicatie, de lezer medeplichtig aan het eindproduct.
Zou de mening van de lezers die reactie geven doorslaggevend zijn? Ik ben bang van wel.
Ikzelf heb nog niet inhoudelijk geschreven over mijn debuut roman, en dat heb ik expres niet gedaan, omdat ik vind dat het (nog) niemand aangaat en ook omdat het geen verassing meer is als het boek uitkomt.
Wat zou een uitgever of redacteur ervan vinden als de schrijver zeer gedetailleerd verslag doet van de regels die geschrapt worden, de flaptekst die maar niet voldoet aan de wensen van de schrijver? Of als de schrijver ronduit schrijft: ‘Ik heb nog maar 2 weken, dan moet het af zijn! Ik word gek!’ om vervolgens opgelucht verslag te doen dat hij of zij nog een paar weken extra heeft.
Ik kan me voorstellen dat de lezer er na al die uitleg en tal van te voren gepubliceerde alinea’s geen zin meer in heeft, of schrikt als deze na het lezen van het boek eens een kijkje neemt op de blog van de schrijver.
Ik zal mijn best doen u zo min mogelijk medeplichtig te maken, u moet dan wel beloven mijn boek te kopen.
Vroeger was een boek er. Plots. Dat was juist het leuke.
DAVID PEFKO 
31 Comments
Ben het met je eens, het is zonde wat de meeste loggers tegenwoordig doen, er is geen verrassing meer aan.
Goed stuk David, ben het roerend met je eens. Maar bedenk je dat de schrijver van tegenwoordig een geheel andere schrijver is dan die van zeg twintig jaar geleden.
Over een kam scheren is nooit goed, er zijn zeker voorbeelden waar het juist heel leuk is om in het proces te zitten.
Ik ben het met je eens, David. In het geval van een roman, zeker een debuutroman, lees ik graag een product dat in hoge mate oorspronkelijk is.
En ik beloof het. Ik zal kopen!
Wat zeg twintig jaar geleden opging voor boeken is nu niet meer van toepassing. Met de komst van Raymond van Klundert (KLUUN) is het allemaal misgegaan. Meneer van Klundert kwam uit de reclame en wist heel goed hoe hij zijn verkoopwaar aan de man moest brengen, en dat is hem gelukt. In Frankrijk Frederic Beigbeder een goed voorbeeld, ook een man uit de reclame, wederom een enorm succes.
In Nederland zijn er een aantal die proberen in de voetsporen van bijvoorbeeld van meneer van Klundert te treden, meestal loopt dit uit op een zielige vertoning en een verkoop waar de honden nog geen droog brood van lusten.
Wat ik wil zeggen is dat het maar voor een aantal mensen is weggelegd en dat we het gros hun openbaringen op hun web-logjes moeten gunnen, misschien is dat het enige wat ze straks in handen hebben.
En ook ik beloof het te kopen!
@ Zeb,
De twee auteurs die je beschrijft vallen buiten de boot, ik denk niet dat je ze kan vergelijken met de rest.
Maar gaat het hier om grote verkopen? Volgens mij gaat het meer over de wijze waarop je een boek aan de man brengt en hoe je daarin kan falen door teveel nonsens te vertellen over het schrijfproces.
Ikzelf werk al jaren aan een boek, maar weet dat dit nooit zijn weg zal kunnen vinden, en dat maakt me niets uit. De schrijvers die van de eerste tot de laatste letter beschrijven hoe dat proces ging zijn amateurs, zulke dingen hou je voor je naar mijn mening.
Ik ben het niet met je eens David. Volgens mij heeft het volledig met omstandigheden te maken.
Ikzelf weblogde bijvoorbeeld al jaren voordat ik aan mijn roman begon. Mijn lezers maakten mee dat ik een schrijfwedstrijd won, mijn lezers maakten mee dat ik een contract kreeg, mijn lezers voelen zich op een bepaalde manier soort van ‘verbonden’ met het proces dat ik meemaak. Dat vind ik prima. Dat vind ik zelfs prettig. Ze hebben op geen enkele manier inspraak in de inhoud van het boek, maar dat ik hen laat delen in wat ik zelf meemaak vind ik geen enkel probleem. Zij ook niet. En ik heb ook niet het idee dat ik daardoor iets van de verrassing weggeef.
@ Emma
Wat David in essentie schrijft is dat de lezer uiteindelijk moe zal worden van die (toch vaak) overvloedige uitleg over het schrijf-proces. Jij schrijft dat de lezers op je web-log vanaf de eerste dag ‘verbonden’ werden, maar hoe zit het met de lezers die je web-log niet lazen en straks je boek kopen? Zoals hij al schreef (tussen de regels) Waar blijft de verrassing, het mysterie?
Op sommige punten ben ik het niet met David eens, vooral wat aangaat dat de mening van de lezer invloed zal hebben op het boek. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Je moet sterker in je schoenen staan om dat te laten gebeuren lijkt me.
Nou, nou…nu die andere nog eroverheen en het plaatje is rond.
Ik ga er verder niets over zeggen.
Het is een kwestie van smaak, meer niet.
De een kijkt graag naar soapseries, de ander naar films.
En natuurlijk koop ik het boek, ook als je er maar minimaal verslag van doet! 😉
Wat Fodor FFP schrijft; het is een kwestie van smaak. De een kiest ervoor alles stil te houden, de ander heeft wat meer nodig.
Maar overall ben ik het met David eens, de laatste jaren, vooral nu iedereen opeens blogt lijkt het traditie te worden om non stop over ‘je boek’ te schrijven.
Als iemand als Arnon Grunberg dat gedaan zou hebben zouden we met open mond lezen, als het om een (nog) onbekend iemand gaat niet. Raar?
@ Manon: Wie waar overheen?
Emma onderschreef perfect mijn mening. Ik kom enkel niet meer toe aan webloggen of andere zaken gezien het schrijven me helemaal opslorpt. Dat zijn andere katten.
Wat jullie niet zien is dat het gewoon om het simpele verschil gaat of je (roman)schrijver of blogger bent.
@ Premsela
Ik bedoel de bloggers die dit doen.
Ik heb even gewacht met reageren, want deze discussie is belangrijker dan men denkt.
David beschrijft in deze log hoe de moderne schrijver alles aanvat om maar in the picture te staan en tussen de regels door keurt hij dit fenomeen ronduit af.
Daar is niets tegen natuurlijk, want het is zijn mening.
Dat Eva, Emma en Maarten het niet eens zijn is begrijpelijk, allen zijn dan ook bloggers.
In Emma’s geval vind ik dat ze gelijk heeft, Emma is begonnen met bloggen en daar vloeide een boek uit (wat er nog niet is, maar wel op komst) Maar in de gevallen Maarten en Eva C. is het iets anders. Nu komt mijn punt: (ja u heeft lang moeten wachten) Maarten geeft aan dat hij minder tijd heeft om te bloggen door het boek wat hij schrijft, dat boek slorpt al zijn tijd op, en dat is begrijpelijk, maar…volgens mij werkt dat dus averechts, de lezer die je bijhoudt als blogger zal afhaken.
Goed, ik weet niet of ik hier echt een punt van kan maken, maar wat vast staat is dat je als blogger bepaalde verwachtingen schept die je dan ook waar moet maken. De val van de blogger die een boek schrijft en mislukt is een veel hardere dan een die uit het niets met een boek komt.
@ Erol: ik denk dat vooral je laatste zin een belangrijke is. Ik heb zelf weleens gedacht: ik had nooit moeten vertellen dat ik een boek schrijf, nu heb ik verwachtingen gewekt en wat als mijn boek straks tegenvalt? Dat vind ik echt een lastige. Het is ‘veiliger’ om niets te zeggen.
Maar ik ben een extravert mens en iemand die gewend is dingen te delen. David lijkt me introverter dan ik ben, en dus is het voor hem begrijpelijk dat hij zegt: ik hou mijn mond gewoon, straks is het boek er en dan hoop ik dat men ervan geniet.
Waar ik het dus niet mee eens ben, is Davids stelling dat het een beter zou zijn dan het andere. Het heeft alles te maken met de persoon die blogt/een roman schrijft en de manier waarop het blogpubliek diegene volgt.
@ Emma,
Ik denk dat hij toch doelt op de aanloop naar het verschijnen van een debuut. Het stoort me soms mateloos hoe sommige bloggers omgaan met hun onderwerpen, ze vullen ze letterlijk met versies van aanbiedingen of met ‘mogelijke’ omslag designs en als ze dat niet doen dan met hun perikelen en onzekerheid. Om eerlijk te zijn doe jij daar ook hard aan mee, sterker nog, je schrijft het hierboven nog maar eens.
Zie het niet als een aanval, maar het is gewoon heel opvallend, maar wel een keuze. Je zorgt ervoor dat de lezer veel dichter bij je staat dan een lezer van Pefko.
Trouwens, hij mag dan introvert lijken, maar schijn bedriegt denk ik.
(In de een na laatste zin bedoel ik dat het positief kan zijn om de lezer te betrekken in je perikelen en onzekerheden, zodat deze dichter bij je staat.)
@ iedereen,
begint een beetje uit de hand te lopen, misschien had ik niet zoveel permalinken moeten uitdelen.
@ Hans, hoe kom je hier bij?
@ Emma, je hebt de 600ste reactie geschreven, gefeliciteerd! Ik heb ooit een grote hoeveelheid bonbons uitgeloofd voor een prijsvraag alhier maar die bonbons zijn bedorven, dus ik zal je koffie willen aanbieden.
David, ik ga alleen koffie met je drinken als ik er bonbons bij krijg! 😉
Ik ben het helemaal met David eens, het is doodzonde om je hele boek te verklappen voordat het uitkomt.
Ik heb het idee dat hier veel schrijvers posten, klopt dat? Ik ben geen schrijfster trouwens.
@ Veerle
Ik geloof dat de helft zelf een blog heeft, dat is vrijwel zeker. Maar schrijvers… ik ben er iedergeval ook geen, ik ben een lezer.
Ook ik ben het er mee eens. Tegenwoordig debuteert iedereen maar, veelal met boeken die het lezen echt niet waard zijn. Als ze dan ook nog eens maanden van te voren beschrijven hoe ze die rot boeken geschreven hebben, tja, dat is gewoon jammer.
Geef een boek een kans.
@ Geert,
Wat vervelend hoe u hier ‘rot-boeken’ schrijft.
Bent u een mislukt schrijver toevallig?
@ Emma,
Afgesproken!
@ Geert,
Inderdaad, ‘rot boeken’ is niet de juiste term.
@ David & Bambis,
Waarom zou het niet de juiste term zijn? De laatste jaren komt er zoveel rotzooi uit (rot-zooi=rot-boeken)
@ Gotschal
Ik denk dat je het gewoon niet zo kan stellen. Je kunt eigenlijk nooit spreken van ‘rot’
Het is jouw mening en daarmee stopt de discussie.
@ Bambis
Ik denk best dat we kunnen zeggen dat er een hoop rot boeken verschijnen. Daar is ook niets verkeerds aan lijkt me. Het klinkt gewoon niet leuk, en dat is het ook niet.
Hallo,
ik moet zeggen dat ik nooit een heel verhaal online zou zetten. Maar je moet iets als je zelf je lezers moet trekken. In deze huidige wereld van (helaas steeds minder)boekliefhebbers is de keus zo groot dat je moet promoten. Promoten zonder iets vrij te geven kan niet. Uitgevers van printing on demand stellen contractueel de eis dat je zelf volledige inzet geeft in de promotie. Internet is daar een byzonder mooi medium voor.