Quality mug

Mijn broertje werkt bijna zeven dagen per week en meestal ook nog op elke feestdag. Als ik hier een voorzichtige opmerking over maak – omdat hij vaak erg bleek ziet – zegt hij dat hij op deze manier in sneltreinvaart aan de top zal belanden en ‘rich like a bitch’ wordt.

Vroeger al wilden wij aan de top komen, in ons geval aan de top in de Amsterdamse onderwereld, maar voor ons beiden is dat veranderd. Eerst omdat we nogal wat onvoorziene obstakels tegenkwamen en nu omdat we allebei functies bekleden waarin je je moeilijk kunt bezighouden met topcriminaliteit. Heel soms lonkt het nog, bijvoorbeeld als we ergens een handeltje ruiken, maar meestal weet ik iets te zeggen als: ‘Hebben we niet meer nodig’, en roept mijn broertje weer: ‘I am rich like a bitch!’

Op Koninginnedag zag mijn geliefde een mok staan in een stalletje in de Beethovenstraat.

‘The Don’ stond erop in grote gouden letters. De mok was gigantisch groot.

‘Dat is wat voor je broertje,’ zei ze en dat was waar; mijn broertje noemt zichzelf graag ‘the Don’ of ‘The boss’, ook wel eens: ‘The ruler’

Dat kwam omdat hij vroeger elke dag naar The Godfather keek, soms stond deel 2 gewoon de hele dag op repeat, maar op Koninginnedag, toen ik hem de mok overhandigde, besefte ik dat hij in zijn werk wel degelijk de baas was geworden. ‘Wij moeten een bord naar binnen brengen,’ zeiden twee van zijn personeelsleden op nederige toon, waarop mijn broertje een klein knikje gaf en de twee het bord naar binnen droegen. Daarna kregen ze nog een knikje, en streek hij tevreden over zijn pak.

Gisterenavond kreeg een sms van hem. Dit stond erin:

“The Don is graciously expressing his

gratitude for the quality mug. The

Don has drank a nice quality

beverage from the Don mug and the

Sausage is delicious.

From the Quality Don

The 25 years– in a row, most quality

beef producing, hi-end earner, true

Boss, underground king, champion

This world has ever seen! The

founder of the quality beef rights

movement”

Nobody fucks with Jesus

Mijn moeder zei: ‘Dit moet de meest onvergetelijke verjaardag van mijn leven worden!’

Mijn broertje zei: ‘Laten we in godsnaam doen wat ze wil, anders zeikt ze er nog een jaar over.’

Mijn grootmoeder zei: ‘Waarom vraagt ze toch altijd veel te dure dingen, weet ze dan niet hoe arm ik ben?’

Mijn geliefde zei: ‘Ik neem na college meteen de eerste trein naar Amsterdam.’

De Barones* zei: ‘Godverdomme!’(De Barones zegt niet veel anders dan ‘godverdomme’, dat u het weet)

Ik zei: ‘Goed, als je dat wil, maar dan gaan we bowlen.’

 

We gingen bowlen. We hadden twee banen voor onbepaalde tijd gehuurd, er waren veel mensen om ons heen die het spel zeer serieus namen, wij hoorden daar niet bij.

  Mijn team bestond uit De Barones, mijn grootmoeder, mijn geliefde en ikzelf. Mijn grootmoeder zei toen ze haar bowlingschoenen aanhad: ‘Jij moet op mijn tas letten, als ik aan de beurt ben moet je hem vasthouden. Alles wat ik heb zit in die tas, alles!’

  De Barones dronk bier, wij cola. Ze zei steeds: ‘Haalt iemand nog een lekker pilsje voor me?’ maar niemand had zin. Dan riep ze ‘Godverdomme’ en ging zelf. Ik vulde haar plaats dan op en gooide de bal regelrecht in de goot. ‘Godverdomme!’ riep ze als ze terugkwam en haar punten zag.

  Mijn moeder begon ermee, dat weet ik vrij zeker. Ze gooide een strike en riep: ‘Nobody fucks with Jesus!’

  Mijn grootmoeder stond versuft naar de bowlingbal te kijken als die steeds met kleine slingers in de goot terecht kwam. ‘Jammer,’zei ze. Vroeger waren het strikes, of zelfs meer, dan maakte ze een sprongetje en plantte haar duimen achter denkbeeldige bretels.

  Nu hield ze haar handen op haar rug en mompelde: ‘Dit gaat niet goed.’

  Wij deden niet zoveel, stonden voornamelijk aan de kant naar mijn familie te kijken. ‘Vind je ze gestoord?’vroeg ik. ‘Nee,’zei ze, ‘helemaal niet.’

  ‘Nobody fucks with Jesus!’riep De Barones, maar daar lette ik niet op want ze is geen familie, al denkt ze soms van wel.

  Mijn broertje was de beste van ons allemaal, hij behaalde uiteindelijk in zijn eentje een veelvoud van de punten die wij bij elkaar haalden.

  Mijn grootmoeder liet wat beurten voorbij gaan omdat ze een sms kreeg die beantwoord moest worden, ze was ook zenuwachtig geworden omdat het later en later werd en de stadsmobiel haar op zou komen halen.

  Wij hadden het over mijn onderbroeken. Er was iets goed mis met ze.

  De spelers naast ons kregen last van het geschreeuw, ze vroegen of we wat stiller konden zijn en niet steeds ‘dat ene’ over Jesus wilde zeggen. Mijn broertje zei: ‘Dit is mijn moeders verjaardag, het moet onvergetelijk worden, dus bemoei je met je eigen zaken, mannetje!’

  ‘Maar ik vind het charmant,’ zei mijn geliefde, ‘het heeft iets liefs.’

  En charmant was het, ook ik vond ze charmant. ‘Maar ik had het willen weten, het ging zo snel,’ zei ik.

  ‘I’m a big roller!’riep mijn broertje en deed een loopje zoals alleen hij dat kan.

  ‘We gaan nieuwe kopen,’ fluisterde ze.

  Die middag had ik tot mijn grote verbazing gezien dat er in al mijn onderbroeken gaten zaten, sommige waren al heel oud, weliswaar van goede kwaliteit, maar oud. Nu waren ze allemaal gaan scheuren, onder het kruis, geen een bleef heel, alsof het een afspraak was.

 

 Later belde mijn grootmoeder en zei: ‘De chauffeur was een hele rare man, hij zei dat hij het liefste op een onbewoond eiland wilde wonen, om dichter bij god te zijn. En het gekke is, ik ben wel veilig thuis gekomen. Is dat niet opmerkelijk?’

  Ik zei dat ik er geen andere woorden voor wist en bekeek mijn vele gescheurde onderbroeken die allemaal op een hoopje in de hoek van de kamer lagen. ‘Heel opmerkelijk,’ zei ik.

 

* De Barones is geen echte barones, maar had er een kunnen zijn. Wel bewoont ze een klein kasteel in het noorden van Frankrijk.